เด็ก 2 คนที่มีชื่อมาจากดวงจันทร์ดวงเดียวกัน

ดวงจันทร์ที่สุกสกาวหลังฝนพรำ เจวอลและดวงจันทร์ที่ส่องสว่างทั่วท้องฟ้ายามค่ำคืน มันวอลที่เกิดในวันและเวลาเดียวกัน โชคชะตาได้นำพาทั้งคู่เข้าหากัน

ลูกชายและลูกสาวที่เกิดในตระกูลขุนนางชั้นสูงแห่งโกอึม พวกเขาทั้งคู่เติบโตขึ้นมาด้วยกันในฐานะเพื่อนสนิท

เมื่อเจวอลศึกษาการเขียน มันวอลจะอยู่ข้าง ๆ เขาและเป่าแทกึมด้วยทำนองที่ไพเราะและงดงาม เจวอลและมันวอลกลายเป็นสิ่งที่ขาดกันไม่ได้ของกันและกันดั่งดวงจันทร์และท้องฟ้ายามค่ำคืน ทั้งคู่สัญญากันว่าจะอยู่เคียงข้างกันและกันตลอดไปชั่วชีวิต

“มันวอล เมื่อดวงจันทร์ดวงนั้นปกป้องกันโลกฉันใด ข้าก็จะปกป้องเจ้าไม่ว่าเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น”

“ท้องฟ้ายังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม้วันที่ปราศจากดวงจันทร์ ข้าก็จะรักเจ้าเสมอไม่เปลี่ยนแปลง”

แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุการณ์ที่เจวอลหายตัวไป มันวอลสูญเสียผู้เป็นที่รักไปในเวลาชั่วข้ามคืน เธอตกอยู่ในความโศกเศร้าอย่างมาก

หลายปีต่อมามีข่าวลือไปถึงมันวอลว่ามีผู้พบเห็นเจวอลอยู่ในภูเขาลึก มันวอลจึงออกเดินทางขึ้นไปยังภูเขาลูกนั้น

หลังจากหลงอยู่ในภูเขาเป็นเวลาหลายวัน มันวอลได้พบกับก็อบลินในกระท่อมลึกเข้าไปในภูเขา

“มนุษย์ในในป่าก็อบลินเหรอ? หืม… จากที่เห็น เจ้าไม่ใช่มนุษย์ที่มีชีวิตสินะ?”

มันวอลที่ตามหาเจวอลจนลืมความหนาวเหน็บและความหิวโหย ในที่สุดเธอก็ได้หลับตาลง แต่ความคิดถึงที่มีต่อเจวอลของเธอทำให้วิญญาณของเธอล่องลอยเคว้งคว้าง มันวอลอธิบายให้ก็อบลินฟังว่าเธอมาที่นี่ได้อย่างไร

“เจ้าคือต้นเหตุที่ทำให้เมืองวุ่นวายเมื่อไม่กี่ปีก่อน! เมื่อมองลงมาจากภูเขา เจวอลถูกกักขังอยู่บนดวงจันทร์เนื่องจากความหึงหวงของเหล่าทวยเทพ ช่างน่าสงสารยิ่งนัก…”

ก็อบลิน ซาโฮคิดหนักก่อนที่จะพูดกับมันวอล

“ถึงข้าจะพูดแบบนี้ไป แต่ข้าก็เป็นถึงก็อบลินที่เกิดจากต้นไม้ใหญ่เก่าแก่ที่มีอายุกว่า 100 ปี! ข้าไม่มีความสามารถที่จะทำให้คนตายฟื้นคืนชีพได้ แต่ข้าจะทำให้เจ้าลอยขึ้นไปเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืนเพื่อจะให้เจ้าและเขาได้พบกัน ทุกครั้งที่ดวงจันทร์ขึ้นสู่ท้องฟ้า เจ้าจะได้พูดคุยกับเขาสักพัก”

เมื่อซาโฮร่ายมนตร์ วิญญาณของมันวอลก็ลอยขึ้นไปเป็นท้องฟ้ายามค่ำคืน เมื่อเธอเป่าแทกึมเพื่อปลดปล่อยยามค่ำคืน แสงจันทร์ก็ได้ส่องสว่างขึ้นมา

มันเป็นช่วงเวลาที่เจวอลและมันวอลได้พบกันอีกครั้ง

“เจวอล ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน เจ้าคงเหงาและโดดเดี่ยวมากเลยใช่มั้ย?”

“ไม่เป็นไรเลย ข้าอยู่กับเจ้าท่ามกลางแสงจันทร์ ขอโทษที่ข้าจากเจ้าไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลย”

เมื่อท้องฟ้ายามค่ำคืนโอบกอดดวงจันทร์ไว้ โลกทั้งใบก็ได้ต้อนรับดวงจันทร์อันงดงาม